Wystawa, album i dokumentalne filmy

W Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku zakończyła się wystawa monograficzna, przygotowana w ramach obchodów 100 rocznicy śmierci Józefa Brandta. Jego obrazy można było obejrzeć w galeriach Muzeum Rzeźby Współczesnej. Dużym zainteresowaniem cieszył się także  album towarzyszący ekspozycji, pierwsza tak obszerna publikacja poświęcona twórczości J.Brandta

- Uroczysty finisaż tej wystawy, połączony był z premierą dwóch filmów dokumentalnych, przygotowanych specjalnie z okazji stulecia śmierci Brandta. Pierwszy z nich -  "Józef Brandt 1841–1915", w reżyserii Elwiry Dzikowskiej, został nakręcony przez dokumentalistów z Ośrodka Kultury i Sztuki "Resursa Obywatelska" w Radomiu w ramach cyklu "Radomskie portrety". Film ten ma charakter dokumentu historycznego. Pojawiają się w nim materiały archiwalne, zdjęcia, obrazy, wypowiedzi  prawnuków J. Brandta oraz specjalistów w dziedzinie sztuki. Drugi film – "Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku", w reżyserii Róży Fabjanowskiej, prezentuje szersze spojrzenie na instytucję kultury, poprzez historię sięgające do jej współczesnej działalności. Jest więc najlepszym świadectwem ciągłości tradycji artystycznych tego miejsca - podkreśla Monika Bartoszek z Centrum Rzeźby Polskiej.

Ponadto w Galerii "Monumentalnej" prezentowane były filmy, wykłady i pokazy warsztatowe artystów ceramików Jacksona Li i Ying Zhou (Chiny) oraz Thomasa J. Daunory (Litwa). Natomiast w Galerii "Kameralnej"  można było obejrzeć wystawę "Orońsko słońcem malowane", przedstawiającą fotografie radomskiego artysty – Michała Mirkowskiego.

 

 



Malarz i mecenas sztuki

Józef Brandt (1841–1915) – malarz nurtu historyczno-rodzajowego, przedstawiciel szkoły monachijskiej, właściciel Orońska.

Ślub z Heleną z Woyciechowskich Pruszakową w 1877 roku zapoczątkował zupełnie nowy rozdział w jego życiu – stał się właścicielem ziemskim, gospodarzem majątku Orońsko. Od tej pory dzielił swoje życie pomiędzy pracownię w Monachium, gdzie przebywał w sezonie jesienno-zimowym i dwór w Orońsku, w którym gospodarzył od wiosny do późnej jesieni.

Orońsko było jego ukochanym miejscem na ziemi – tutaj odpoczywał, ale równocześnie prowadził bardzo aktywne życie towarzyskie. Wolna Akademia Orońska – samozwańcza, wakacyjna grupa rezydentów, złożona z przyjaciół i uczniów mistrza, stanowiła pierwowzór współczesnych plenerów artystycznych