
W Polsce i innych krajach europejskich czci się Matkę Boską Wniebowziętą jako patronkę ziemi i jej bujnej roślinności, stąd też w polskiej tradycji ludowej święto znane jest pod nazwą Matki Boskiej Zielnej.
Znaczenie tego święta ma charakter mistyczny, otóż trzy dni po śmierci Maryi apostołowie, którzy przyszli do grobu nie znaleźli tam złożonego wcześniej ciała, tylko same kwiaty i zioła. Od tamtej pory na pamiątkę tego wydarzenia święci się w tym dniu zioła, kłosy zbóż, owoce i warzywa. Zaśnięcie Maryi, zwane też Przejściem, czy Odpocznieniem to majestatyczne wzięcie Matki Bożej do nieba wraz z ciałem i duszą.
Ziele zwane bukietem starodawnym zwyczajem powinno zawierać bylicę, mirt, wrotycz, hyzop, rutę, dziurawiec, koniczynę, barwinek, mak i kwiat dziewanny. By bukiet nabrał mocy musi być poświęcony 15 sierpnia, ma chronić przed chorobą, piorunem, czy klęską nieurodzaju. Bukiety trzymano cały rok, wtykano je za święte obrazy, by na wiosnę sproszkowane zioła dodać do nasion przed siewem. Okadzano nimi bydło wypuszczane pierwszy raz na wypas, odstraszano uroki, natomiast podczas burzy palono ziele nad kuchnią, gdyż wydostający się z komina dym odpędzał gromy.
Beata Mnich, Stowarzyszenie edukacyjno- folklorystyczne "Wrzos"
Fot. (Stow. "Wrzos")
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie